Opis szlaku Łącko - Koziarz - Dzwonkówka

#1. Łącko - Koziarz - Jaworzynka

Żółty szlak pieszy rozpoczyna się w miejscowości Łącko, z którego należy się udać drogą w kierunku Szczawnicy, aż do mostku na potoku Czarna Woda . Po minięciu zabudowań i mostku schodzimy z głównej ulicy skręcając w lewo i kierując się w stronę Dunajca. Znajduje się on około 900 metrów od centrum Łącka, wygodną drogą, która wiedzie prawą stroną potoku Czarna Woda. Obecnie szlak docierając do brzegów Dnajca skręca w prawo, drogą pieszo rowerową, w okolicy przeprawy promowej. Przeprawa promowa jest bezpłatna i czynna cały dzień do godziny 21. Jeżeli mamy szczęście i akurat prom stoi po naszej stronie brzegu, odpłyniemy wkrótce, jeżeli po przeciwnej stronie Dunajca, musimy poczekać chwilę, aż przypłynie, nie zapominając o zasygnalizowaniu chęci przeprawy, pociągając za linkę sygnalizacyjną.

Po przekroczeniu Dunajca ( promem lub kładką pieszą nad Dunajcem ) rozpoczynamy podejście na pierwsza górę - Bukowinę. Szlak wznosi się kilkoma zakosami, po dość dużej stromiźnie. Urwisty brzeg, stanowiący w zasadzie początkowy odcinek szlaku jest dość wyczerpujący, jednakże gdy dotrzemy do pierwszych polan z pojedynczymi zabudowaniami na stoku góry, możemy chwilę odetchnąć. To strome podejście przez bukowy las jest najtrudniejszym na całej trasie. Po dotarciu na grzbiet mijamy kapliczkę oraz dwa rzędy ławek, na których możemy odpocząć. Trudne podejście zrekompensuje nam natomiast wspaniały widok na Gorce oraz cześć doliny Dunajca.

Kolejny etap wędrówki to podejście na Cebulówkę ( 738 m n.p.m.), oddalonej o około 4.2 km od centrum Łącka. Zaraz po minięciu zabudowań osiedla Łąckie Wyrobiska trasa lekko się wije, poziomo nad rozległą halą i dociera do znajdujących się przed samym szczytem zabudowań. Trzeba tutaj szczególnie uważać, gdyż szlak jest dość słabo oznaczony i można łatwo go zgubić. Przez chwilę poruszamy się drogą asfaltową, z której musimy zejść w prawo, wypatrując mało widocznych znaków koloru żółtego. Ścieżka wiedzie dalej w dół przez las, mijając po drodze niewielkie polany, na których zachowały się resztki gospodarstwa domowego. Szlak, aż do samego szczytu Okrąglica Północna ( 767 m n.p.m.) ciągnie się drogą polną, podążając grzbietem lub w jego pobliżu.

Po przejściu ok 1.5 km od Cebulkówki docieramy do Okrąglicy Północnej ( 767 m n.p.m.), gdzie jest szansa na odpoczynek. Okrąglica Północna to kopulaste wzniesienie, niemal całkowicie bezleśne, zajęte przez pola uprawne i łąki. Dzięki temu rozciągają się z niego rozległe widoki obejmujące cały horyzont. Widoczne są wzniesienia Beskidu Wyspowego i Sądeckiego, Gorców, Beskidu Niskiego, dolina Dunajca, Pogórze, a także Tatry. Przy szlaku zamontowana tablica informacyjna dla turystów i ławki. Na południe znajduje się Okrąglica Południowa ( 785 m n.p.m.) , do której docieramy w kilkanaście minut, mijając kolejne kilka domów. Okrąglica Południowa ( 785 m n.p.m.) w odróżnieniu od Okrąglicy Północnej jest w większości zalesiona, stąd też widoki z niej są bardziej ograniczone. Rozciągają się tylko we wschodnim kierunku z dużej podszczytowej polany na stoku opadającym do doliny potoku Kąty. W dolnej części tej polany (na mapie oznaczonej jako przysiółek Odziska) znajdują się zabudowania pojedynczego gospodarstwa.

Kierujemy się cały czas na południe w stronę szczytu Wojakówka ( 834 m n.p.m.) oraz dalej na Suchy Groń ( 855 m n.p.m.). Podejście na obydwa szczyty nie powinno być zbyt męczące, a dotarcie do nich dość dobrze oznakowane. Obydwa szczyt są zalesione, jedynie pod Suchym Gronie znajduje się zarastająca już polana, z której możemy cokolwiek zobaczyć na wschodnią stronę. Polana należy do miejscowości Brzyna. Użytkowana jest tylko dolna jej część, górna stopniowo zarasta lasem. Po minięciu Suchego Gronia pola droga trawersuje w lewo, aby po chwili zacząć się ostro wspinać osią grzbietu na Koziarz ( 943 m n.p.m.). Stoki wschodnie należą do miejscowości Obidza. W ich podwierzchołkowej części oraz na kopulastym grzbiecie pomiędzy Jaworzynką ( 936 m n.p.m.) i Koziarzem ( 943 m n.p.m.) znajdują się duże otwarte przestrzenie pól uprawnych, łąk i zabudowania należącego do Obidzy przysiółka Wielga (kilka domów). Pola ogrodzone są płotem ze sztachet chroniącym je przed zwierzętami leśnymi niszczącymi plony. Można stąd podziwiać szerokie panoramy, głównie na szerokie zakole Dunajca w Zabrzeżu.

Zejście ze szczytu jest dość przyjemne, szlak chwile wijąc się pomiędzy dość gęstymi zaroślami wychodzi na otwartą przestrzeń łąk. Po naszej lewej stronie widać doskonale osiedla Obidzy, które podchodzą gość wysoko na grzbiet. Mijamy znajdujący się po prawej stronie szczyt Jaworzynka ( 936 m n.p.m.). Od tego miejsca pozostało nam jedynie 5 km do celu naszej wyprawy. Sam wierzchołek Jaworzynki jest zalesiony, ale stoki są zalesione tylko częściowo, dzięki czemu są one dobrym punktem widokowym.

#2. Jaworzynka - Dzwonkówka

Przez Jaworzynkę przebiegają dwa szlaki turystyczne, nie prowadzą one jednak przez jej szczyt, lecz jej stokami nieco poniżej szczytu. Krzyżują się na przełęczy między Jaworzynką ( 936 m n.p.m.) i Błyszcz ( 945 m n.p.m.). Z prawej dołącza do nas zielony szlak z Tymowej. Przechodzimy obok szczytu Błyszcz, który od zawsze był miejscem spotkań grup oazowych. Warto odbić na chwilę ze szlaku i wejść na wierzchołek Błyszcza, gdzie znajduje się ołtarz papieski. Odległość ze szlaku wynosi około 200 metrów. Obiekt został postawiony w 2000 r. ufundowany przez mieszkańców Tylmanowej. Na ołtarzu znajduje się również popiersie papieża, które zostało wykonane rok później. Dalsza część trasy prowadzi już grzbietem. Po naszej lewej stronie widoczne są łąki, a poniżej nich przysiółki Obidzy. Prawa strona zboczy pokryta jest gęstym lasem, pomiędzy którymi znajdują się rezerwaty: Rezerwat przyrody Kłodne nad Dunajcem ( 90 ha), Rezerwat przyrody Pusta Wielka ( 2,58 ha). Monotonna wędrówkę przerywa w pewnym momencie wspaniały widok na południowa stronę Beskidu Sądeckiego, gdzie ponad doliną rzeki Dunajec widoczne są Pieniny, a dalej za nimi na horyzoncie ściana Tatr. Docieramy do ostatniego już przysiółku na trasie. Mijamy przysiółek Złotne, znajdujący się zaraz na początku ostatniego podejścia na Dzwonkówkę. Od tego momentu szlak prowadzi nas ostro w górę, docierając do samego szczytu.

Dzwonkówka ( 983 m n.p.m.), której nazwa kojarzy się z dawnym pasterstwem (owce i krowy nosiły na szyjach dzwonki) to dość rozległy szczyt. W masywie Dzwonkówki znajduje się kilka polan będących pozostałością po dawnym pasterstwie. Dawniej polan było więcej, lecz już zarosły lasem, pozostałe stopniowo zarastają. Jest także jeden dawny cmentarz. Pod szczytem Dzwonkówki, na polance, na której zbiegają się granice lasów Krościenka, Jazowska i Szczawnicy, chowano samobójców. Na miejscu tym, obecnie nazywanym Wisielcami, chowano ich bez krzyża, jedynie granice pochówków zaznaczone są trzema kopcami kamieni. Pomiędzy grzbietami Dzwonkówki spływają do Dunajca potoki: Szczawny Potok, Kozłecki Potok, Biały Potok, Czarny Potok, Skotnicki Potok. Tatry i Pieniny - ok. 0,7 km na wschód od Dzwonkówki ( 983 m n.p.m.), na czerwonym szlaku