Wielka Roztoka (360 m n.p.m.) - (Roztoka Wielka) rzeka w Beskidzie Sądeckim, najdłuższy lewobrzeżny dopływ Popradu na terenie Polski. Również dolina, którą płynie nosi nazwę doliny Wielkiej Roztoki. W nazewnictwie ludowym roztoką nazywa się rozwidlenie doliny, miejsce, w którym schodzą się dwa strumienie, a także po prostu dolinę czy wąwóz górski i płynący nim potok. Jest to nazwa pochodzenia słowiańskiego. Bierze swój początek z połączenia potoków Lajpcyk (Łajpcyk), Średni i Pod Dudłą, których źródła znajdują się na wysokości ok. 1100 m, na stokach Małej Radziejowej, Złomnistego Wierchu Południowego i Złomnistego Wierchu Północnego (główny grzbiet Radziejowej). Płynie stąd w kierunku północno-wschodnim, a następnie wschodnim doliną ograniczoną od północy bocznym grzbietem odchodzącym od Wielkiej Przehyby (Wietrzne Dziury, Wdżary Wyżne, Połom), a od południa bocznym grzbietem Radziejowej (Jaworzyny Krynicka, Przełęcz Maćkowska, Jaworzyna, Jastrzębska Góra).
GPS: 49°29'18.5"N 20°40'52.3"E

Mapa ujścia rzeki Wielka Roztoka w Beskidzie Sądeckim, fot. mapa-turystyczna.pl

Dalej zasilany jest przez wody licznych potoków, m.in. Podstudnia, Borsudzyny (Szczecina), Bański Potok (Baniska). Po przepłynięciu 7 km łączy się z potokiem Mała Roztoka i pod nazwą Roztoczanka (Rytrzanka) na odcinku 2 km płynie przez Rytro (Wilkówka, Osiedle za szkołą, Mikuty) i uchodzi do Popradu uregulowanym odcinkiem. W dolinie Wielkiej Roztoki odgrywa się akcja napisanego przez Marię Kownacką opowiadania dla dzieci Rogaś z Doliny Roztoki.