Beskid Sądecki - oznaczenia Szlaki piesze

Szlaki turystyczne piesze

Szlaki turystyczne są znakowane w celu ułatwienia turystom dotarcia do najciekawszych miejsc regionu. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki, szlaki wodne przebiegają zaś przez spławne akweny i cieki wodne. Ze względów historycznych większość szlaków w Polsce ma oznakowanie zgodne z instrukcją znakowania szlaków turystycznych PTTK. W Polsce na obszarze parków narodowych i rezerwatów przyrody są to zazwyczaj jedyne dopuszczalne trasy, po których mogą poruszać się turyści bez specjalnego zezwolenia. W Polsce szlaki piesze oznakowane są poprzez trzy przylegające do siebie poziome paski, umieszczone na murach, drzewach, skałach. Dwa zewnętrzne paski mają kolor biały, a środkowy jest niebieski, zielony, czarny, czerwony lub żółty, w zależności od tego, jaki szlak oznacza. Standardowo, taki znak ma wymiary 9x15 cm.

Istotną informacją jest to, że kolor oznaczenia szlaków pieszych nie ma nic wspólnego z ich stopniem trudności.

Kolory szlaków pieszych

CZERWONY - kolorem czerwonym jest zawsze oznakowany szlak główny. Prowadzi on zazwyczaj przez najbardziej malownicze i ciekawe miejsca danego regionu. W górach przez najwyższe wierzchołki danego pasma. Na pewno nie obejmuje jednak wszystkich wartych zobaczenia atrakcji w danym regionie gdyż jest to niemożliwe. Często do bardzo interesujących miejsc nie są poprowadzone w ogóle szlaki turystyczne. Kolor czerwony oznacza też inne szlaki biegnące w danym terenie niekoniecznie będące szlakiem głównym.
NIEBIESKI - kolor niebieski wyznacza szlak dalekobieżny, główny. W Beskidach są to zwykle szlaki idące wzdłuż głównego wododziału karpackiego, którym jest poprowadzona granica państwowa.
ZIELONY i ŻÓŁTY - wyznaczają krótkie szlaki łączące oraz dojściowe, szlak doprowadzający do charakterystycznych miejsc
CZARNY - krótki odcinek szlaku, jest przeznaczony dla tras dojściowych, czyli do miejsc, gdzie poprowadzenie szlaku dalekobieżnego byłoby niekorzystne, nieciekawe albo po prostu niemożliwe. Np. z Doliny Kościeliskiej nad Smreczyński Staw.

Znaki i symbole szlaków pieszych

Do oznakowania przebiegu pieszych szlaków turystycznych stosuje się następujące znaki:
* znak podstawowy - prostokątny o wymiarach 90 x 150 mm, składający się z trzech poziomych pasków, przy czym paski zewnętrzne są koloru białego, a pasek środkowy w kolorze szlaku.
* znak początku (końca) szlaku - w kształcie koła o średnicy 100 mm w kolorze białym, w środku którego znajduje się koło o średnicy 40 mm w kolorze szlaku.
* znak zmiany kierunku - znak skrętu o wymiarach 90/180 x 90/150 mm, składający się z trzech pasków, gdzie zewnętrzne są w kolorze białym, a środkowy w kolorze szlaku i występuje z załamaniem pod kątem 90° i 135°, strzałka o wymiarach 90/140 x 176 mm z białym tłem i nałożoną strzałką w kolorze szlaku. W górach zaleca się stosowanie strzałek o wymiarach 100/140 x 176 mm. W terenach trudnych orientacyjnie lub celem zwrócenia uwagi turysty na nagłą zmianę kierunku przebiegu szlaku można stosować wykrzyknik w kolorze białym, umieszczanym nad znakiem podstawowym.

Inne urządzenia informacyjne na szlakach pieszych

* tablica ze schematyczną siecią szlaków - o wymiarach 500 x 700 mm. Tło białe z czarnym liternictwem według wzoru przedstawionym na rysunku dołączonym do instrukcji i kolorowym zaznaczeniem szlaków oraz napisem "PTTK" i nazwą jednostki znakującej, a także z podaniem na odwrocie numeru ewidencyjnego z Centralnej Kartoteki Szlaków PTTK.
* drogowskaz szlaku - o wymiarach 150 x 450 mm (w tym strzałka kierunkowa 110 mm)z oznaczeniem koloru szlaku na strzałce (grocie) drogowskazu, na przeciwnym końcu na białym tle czarny napis "PTTK" i nazwa jednostki znakującej - krój i wielkość liter jak na rysunku. W pierwszym wierszu umieszczamy miejscowość (miejsce) pośrednią, a w drugim miejscowość (miejsce) docelową wraz z czasem przejścia (góry) lub odległości(niziny), a także z podaniem na odwrocie numeru ewidencyjnego drogowskazu z Centralnej Kartoteki Szlaków PTTK.
* dla szlaków międzynarodowych - wprowadza się oznaczenie symbolem lub numerem szlaku poprzez umieszczenie na kolorowym pasku strzałki (grotu) drogowskazu (kolor liter biały lub czarny przy szlaku żółtym).
* tablica z nazwą miejsca (punktu topograficznego) - o wymiarach 150 x 350 mm, żółte tło z czarnym liternictwem.
* tablice informacyjne o zamkniętym szlaku i zagrożeniu lawinowym - tablica o wymiarach 150 x 450 mm na czerwonym tle napis "SZLAK ZAMKNIĘTY" i nazwa jednostki znakującej; tablica o wymiarach 400 x 400 mm z żółtą-czarną szachownicą i napisem "LAWINY", ustawiana w terenie zagrożonym lawinami; tablica pionowa o czerwono-niebieskim tle z białą sylwetką dłoni i białym napisem "ALARM LAWINOWY" informująca o bezpośrednim zagrożeniu życia lub zdrowia.

Ścieżki spacerowe

Na ścieżkach spacerowych stosuje się następujące znaki informacyjne: * znak podstawowy przebiegu ścieżki kwadrat o boku 100 mm, jest podzielony na dwa trójkąty, z których prawy górny jest biały, a lewy dolny w kolorze ścieżki spacerowej.

* znak zmiany kierunku przebiegu ścieżki stanowi znak podstawowy z dodaniem z lewej lub prawej strony białego trójkąta o wysokości 50 mm.

* drogowskaz informacyjny o wymiarach 150 x 450 mm (w tym strzałka kierunkowa 110 mm) ze zmniejszonym znakiem podstawowym na strzałce (grocie) drogowskazu, na przeciwnym końcu na białym tle czarny napis "PTTK" i nazwa jednostki znakującej - krój i wielkość liter jak na rysunku oraz podanie czasu przejścia (góry) lub odległości (niziny) do punktu docelowego, a także z podaniem na odwrocie numeru ewidencyjnego drogowskazu z Centralnej Kartoteki Szlaków PTTK.

Na ścieżkach przyrodniczych i dydaktycznych stosuje się następujące znaki informacyjne:
* znak podstawowy przebiegu ścieżki kwadrat o boku 100 mm z kolorowym paskiem o szerokości 30 mm biegnącym z lewego górnego rogu do prawego dolnego.

* znak zmiany kierunku przebiegu ścieżki przyrodniczej i dydaktycznej stanowi znak podstawowy z dodaniem z lewej lub prawej strony białego trójkąta o wysokości 50 mm.