Opis Mury klasztorne w Starym Sączu

Mur klasztorny został wybudowany z kamienia łamanego, który został częściowo otynkowany, z obawy przed podglądaniem zycia sióstr klarysek przez osoby z zewnątrz. Swój charakter obronny mury potwierdzają w występujących szczelinach strzelniczy. Dostęp do otworów mieli strażnicy od ganku wewnętrznej strony. Innym dowodem na takie przeznaczenie murów jest jedyna zachowana baszta o kształcie cylindrycznym, w południowym narożniku. Posiada ona cztery piętra, które zwieńczone są hełmem cylindrycznym. Całość pokrywa dachówka.

Na zewnętrznej części murów zachowały się w dosyć dobrym stanie malowidła oraz rysunek sgraffitowy ( powstały przez zdrapywanie warstw wierzchnich ). Największe malowidło znajduje się przy Bramie Szeklarskiej. Przedstawia ono herbowego orła Cesarstwa Austro-Węgierskiego. Niestety cześć jest zamazana i pokryta rdzawym kolorem. Legenda głosi, że w to miejsce uderzył rozpędzony wojownik mongolski, który konno wpadł na mur obronny klasztoru. Pozostałe malowidła mają dość intrygujące wzory i stanowić miały ozdobę.
Mur jest obecnie podświetlany i prezentuje się dość ciekawie, zwłaszcza dla jadących od strony okalającej je ulicy. Świetny widok jest również z drogi wjazdowej z Nowego Sącza. Niektórzy porównują mury klasztorne i jego obecny widok do Wawelu (red. Janusz Roszko nazwał go "Wawelem Polski Południowej").