Stary Sącz - Klasztor Sióstr Klarysek

Opis Klasztor Sióstr Klarysek w Starym Sączu

Pierwotny budynek wzniesiony na konstrukcji drewnianej został przebudowany w latach 1601 - 1605 a jego inicjatorem był biskup Bernard Maciejowski. Zlecił on całkowite przekształcenie budynków na wersję murowaną. W następnych latach prace sa nadal kontynuowane. Działali tu znakomici architekci, artyści i projektanci, tacy jak Jan Simoni, Baltazar Fontana, Franciszek Placidi, Feliks Derysarz i wielu innych. Aż do roku 1764 nie odbywały się tutaj żadne poważne modernizacje. Dopiero za sprawą pożaru zdecydowano sie na remont. Powstały również dodatkowe dobudowania ( sygnaturka ) oraz wykonano całkiem nowa polichromię. Sygnaturka, stanowiąca zwieńczenie budynku otrzymała ozdobne wykonanie korony książęcej i wykonano ją z miedzi i mosiądzu. Był to dar księżnej Psurskiej w 1777 roku. Kościół zachował charakter budowli gotyckiej, o czym świadczy bryła świątyni oraz żebrowo-krzyżowe sklepienie prezbiterium i kaplicy pod chórem.

Kościół to budowla złożona z wielobocznego prezbiterium, które jest połączone z zakrystią a całość przylega do jednonawowego korpusu. Jest on dwuprzęsłowy i pokryty w całości sklepieniem krzyżowo - żebrowym. Cały jej korpus jest dość krótki i wydłużony widocznie wyższym od korpusu, w którym zlokalizowano zakrystię. Do kościoła przylega od strony południowej kaplica św. Kingi, wzniesiona w XIV wieku, zwana pierwotnie kaplicą Mariacką. Jest ona otwarta od strony nawy głównej dużym oknem. Znajduje się ono w marmurowej oprawie, wykonanej w stylu barokowym, odgrodzone XVII wieczną kratą. Z lewej strony okna umieszczono pamiątkową tablicę, która upamiętnia kanonizację świętej Kingi Pani Ziemi Sądeckiej przez Ojca Świętego Jana Pawła II 16 czerwca 1999 roku.

Kaplica św. Kingi posiada w swoim wnętrzu barokowy ołtarz, którego elementem jest posąg Świętej Kingi, wykonany w 1470 roku w drenie lipowym. Pod posągiem, w małej wnęce znajduje się trumienka z relikwiami świętej. Poza głównym ołtarzem w kaplicy swoje miejsce znalazły również dwa stiukowe ołtarze boczne, których projektantem był Baltazar Fontana, w latach 1696-1699. Na uwagę zasługuje również grobowiec Kingi, który znajduje się przy kracie. Ma on kształt tumby, czyli kamiennego nagrobka w postaci skrzyni ozdobionej płaskorzeźbami. Początkowo w tumbie znajdowało się ciało zmarłej.

Ołtarz główny znajdujący się w głównym przęśle kościoła pochodzi z 1699 roku i wraz z ołtarzami bocznymi jest dziełem Baltazara Fontany. Był to włoski artysta, który wykorzystał do stworzenia ołtarzy czarny marmur oraz stiuk. Obraz w ołtarzu główmy znajduje się na srebrnej blasze i przedstawia Trójce Przenajświętszą. Towarzyszą jej: święty Franciszek, Jan Chrzciciel, Paweł i Kinga. W górnej części obrazu namalowana została scena wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Ołtarze boczne przedstawiają wizerunki św. Antoniego oraz św. Klary. Ołtarze boczne w nawie kościelnej są poświęcone Matce Boskiej Pocieszycielce Strapionych ( po lewej ) oraz opisanej wyżej Św. Kindze ( po prawej ).

Na uwagę zasługuje barokowa ambona, wykonana na rzucie gwieździstym 1671 roku. Jest ona unikalną pamiątką, której bogata dekoracje rzeźbiarska przedstawia drzewo genealogiczne Jezusa oraz Jego Matki. Jest ona arcydziełem sztuki snycerskiej. Wykonał ją według podań Gabriel Padwani. Ma ona ok 6 metrów wysokości a u jej podstawy znajdziemy postać Jessego, który był ojcem króla Dawida. Przedstawiono go jako początek gałęzi winnego krzewu, które wychodzą z jego piersi. Liście krzewu stanowią 12 figur królów izraelskich a Matka Boska stoi wraz z dzieciątkiem na kuli ziemskiej, która jest opasana przez węża, na szczycie drzewa. Ostatnią postacią jest Michał Archanioł, który znajduje się nad bramką nad schodkami i waży ludzkie sprawy.

Dodatkowymi elementami, które sprawiają że klasztor i kościół jest wyjątkowy są drzwi zakrystii. Znajduje się na nich malowidło, w którym przedstawiono ceremoniał przeniesienia relikwii św. Stanisława. Ponadto uwieczniono na nich zwycięstwo Bolesława Wstydliwego nad Jadźwingami. Całości wystroju dopełnia gotycka chrzcielnica z XV wieku. Kształtem przypomina bogato zdobiony ośmioboczny kielich