Sławę swoją uzdrowisko zawdzięcza źródłom mineralnym odkrytym w XVII wieku. W połowie XIX wieku działalność profesora Józefa Dietla uznanego za ojca polskiej balneologii znacznie przyczyniła się do rozwoju uzdrowiska. Powstały liczne obiekty uzdrowiskowe pensjonaty, Pijalnia Główna gdzie zabiegi lecznicze były stosowane w coraz większym zakresie. Druga wojna światowa i okres okupacji przerwały rozwój uzdrowiska które po wojnie odbudowano bardzo szybko. Powstały nowe sanatoria, zakład przyrodoleczniczy ,pijalnia wód, i obiekty sportowe. Krynica Zdrój ( Górska ) została nazwana "Perłą Uzdrowisk Polskich." 
Woda opadowa dostaje się w głąb ziemi w szczeliny skalne. W głębi ziemi woda ta nasycana jest CO2. Tworzy się słaby kwas węglowy, jest on chemicznie agresywny. Taka nagazowana woda rozpuszcza te związki mineralne które znajdują się w występujących tu skałach np. ługowanie szczelin wypełnionych żyłami wapienno - magnezowymi jest przyczyną dużej koncentracji w wodzie jonów Mg2+, Ca2+.
Wydajność źródeł jest zmienna i zależy ona od ilości opadów atmosferycznych.
 0,32% szczawa wodorowęglanowo-wapniowa, manganowa z dużą zawartością bezwodnika kwasu węglowego. Stosuje się przy schorzeniach przewodu pokarmowego, niektórych chorobach żołądka (nieżyt niedokwaśny i bezkwaśny), anemiach, krzywicach niedokrwistości oraz zaburzeniach gruczołów dokrewnych. Znajduje się on na trasie przepływu Kryniczanki, zlokalizowany u stóp  Góry Parkowej ( 742 m n.p.m.). Konstrukcja źródła została ujęta w żeliwnym dzwonie z betonową cembrowiną. Misa wyłożona została płytkimi przelewami. Nad źródłem znajduje się szklana pokrywa, pełniąca funkcje ochronny bezpośredniej. Woda wydostaje się w sposób naturalny - przelewem. Niewielka część wody spływa do ujęcia w Pijalni Głównej systemem kanałów rurowych biegnących do pompowni. Większa ilość wody pod wpływem grawitacji spływa do Starych łazienek, gdzie rozlewana jest do butelek "Kryniczanki"
 0,41% szczawa wodorowęglanowo-magnezowo-sodowo-wapniowa, żelazista. Stosowana w przewlekłych nieżytach przewodu pokarmowego, schorzeniach przewodu pokarmowego, miażdżycy, zaburzeniach gruczołów dokrewnych dróg moczowych, chorobach wynikłych z niedoboru magnezu (nerwice, stany stresowe itp.) oraz nerwicach. Źródło Pijalni Słotwinka zostało odkryte w XIX wieku. Znajduje się na lewym brzegu Kryniczanki, przy krawędzi doliny rzecznej u podnóży stromego zbocza. Rekonstrukcja przeprowadzona w latach 30 XX wieku, w której źródło ujęto w dzwon połączony z rurociągiem eksploatowane jest samoczynnie. Woda przepływa przelewem do zbiornika obok Pijalni Głównej. Korzystają z niej kuracjusze jako źródło wody pitnej oraz dociera do rozlewni.
0,071% szczawa słabo zmineralizowana z przewagą wodorowęglanu wapnia. Bardzo moczopędna, idealna w leczeniu kamicy nerkowej. Stosowana również w leczeniu innych schorzeń nerek i dróg moczowych oraz miażdżycy i cukrzycy gdyż obniża wydatnie poziom cholesterolu we krwi. Zlokalizowane jest na prawym brzegu potoku Palenica, przy dość stromej skarpie. Początki źródła sięgają 1917 roku. kiedy to wykonano pierwszą konstrukcje, przebudowaną w 1933 roku. Woda wypływa z 3 szczelin, znajdujących się około 5-7 metrów w głąb. Ujęcie nakryto wstawiając również 2 rury, które prowadzą grawitacyjnie wodę do pijalni Jana. Tutaj cześć wody tłoczona jest pod strop, skąd spływa do kurków czerpalnych pijalni. Większość wody przepompowywana jest do zbiornika żelbetowego przy Pijalni Głównej i jest wykorzystywana do kuracji pitnej i w rozlewni wód leczniczych. 
- 0,11% szczawa wodorowęglanowo-wapniowa. Silne działanie moczopędne. Stosowany w leczeniu schorzeń dróg moczowych i nerek, a także przy niektórych schorzeniach przewodu pokarmowego, oraz przy leczeniu niedokrwistości. Źródło zostało obudowane betonową studnią z pokrywa żeliwną. Znajduje się na płaskim tarasie doliny potoku Palenica, na jego prawym brzegu. Woda wydostaje się z ławicy skalnej, która została odsłonięta w 1916 roku podczas obudowy źródła. Woda wydobywająca się samoczynnie przez przelew doprowadzana jest do pijalni Jan, jako woda kuracyjna.
- 0,42% szczawa wodorowęglanowo-wapniowa. Woda stosowana przy chorobach przewodu pokarmowego, nerek, skazie moczanowej oraz niedokrwistości. Mieczysław jako wodę wykorzystuje się ją do leczenia chorób żołądkowych, wątrobowych a także skazy moczanowej. Odwiert numer 14 został wykonany w 1933 roku. Sięga on 55 metrów w głąb i miał być wykorzystany jako kontrolne źródło dla źródła Zdrój Główny. Pod koniec lat 70 zrekonstruowano ujęcie pogłębiając je do 57,13 metra. Eksploatacja ujęcia odbywa się w sposób samoczynny przy użyciu własnego CO2 i odpowiednio dobranych rurek eksploatacyjnych. Woda podawana jest w pijalni "Mieczysław" a jej nadmiar pożytkowany jest do kąpieli leczniczych w Starym Domu Zdrojowym. 
- kolejne źródło znajdujące się na Górze Parkowej zaraz pod szczytem. Zdobi je figura dziecka i bociana, która trudno przeoczyć idąc ścieżką przyrodniczą. Tradycja i legenda mówi, iż woda ta pomagała kobietom podczas problemów  z niepłodnością. W tym miejscu gościła również holendreską księżna Julianna, która ze względu na problem z poczęciem potomka próbowała leczyć się ta wodą. Zaraz po powrocie z kuracji, kiedy to straciła nadzieję los się do niej uśmiechnął i została szczęśliwą mamą.
- źródło naturalne usytuowane na południowo - zachodnim zboczu Góry Parkowej ujęte studnią z kręgów betonowych. Odpływ wody odbywa się samoczynnie przez przelew i dalej grawitacyjnie, rurociągiem stalowym do punktu poboru znajdującego się około 20 m poniżej ujęcia. Jego usytuowanie nad ulicą Słoneczną przy dworcu sprawia, że jest  bardzo łatwo dostępne. Przy drodze znajdują się oznakowania, wskazujące miejsce źródła.
 - źródło ujęte tymczasowo przy pomocy kręgu betonowego. Położone jest na Górze Parkowej na brzegu potoku bez nazwy, 20 metrów poniżej ścieżki biegnącej ze szczytu Góry Parkowej do Przełęczy Roma. Jest łatwo dostępne, znajduje się na niebiesko - żółtym szlaku z Góry Parkowej, tuż przed rozwidleniem się tych szlaków. Woda ma charakter szczwy wodorowęglanowo-magnezowo-sodowo-wapniowo-żelazistej Leczy się nią choroby układu krążenia, układu pokarmowego oraz przy źle działającym centralnym układzie nerwowy. Nazwa źródełka wywodzi się z legendy, iż kto dostąpi zaszczytu wypicia tej wody, osiągnie powodzenie w miłości w najbliższym czasie. 
- źródło zlokalizowane zaraz przy głównej ulicy Krynicy-Zdroju - Pułaskiego, w okolicach skrzyżowania z Zieleniowskiego. Źródło to ze wszystkich znajdujących się w mieście jest najłatwiej dostępnym miejscem i jest dość mocno wyeksponowane.